ایران و جهان - درست خاطرم هست زمانی که شیخ الوزرا بی�?ن نامدار زنگنه در دولت یازدهم وزیر نفت شد شبی وزرای نفت پیش از خود را جمع کرد و ضمن بحث و تبادل نظر در مورد بازار، پیام صلح و دوستی هم به پیشینیان خود فرستاد، فارغ هر جناح و دولتی، و به محض ورود به اتاق وزارت چوب حمله را به سمت گذشتگان خود نشانه نرفت و شان و شعور مدیریتی آنان را روی میز نقد یک طرفه، پهن نکرد.هر چند در ابتدای وزیر شدندش مخالفت هایی هجمه سر بر آسمان برآورد اما مناعت طبعش در برخورد با گذشته و قدرت چشم پوشی به هرآنچه با معیار های مدیریتیش هم رنگ نبود او را تبدیل به مدیری مقتدر و محبوب ساخت.

در ابتدا اینگونه به نظر رسید که این رویه در دولت تدبیر و امید نهادینه است و دیگر مدیران به جای نفی گذشته به فردای بهتر می اندیشند اما دگردیسی مدیریتی در برخی سازمان ها کمی این ذهنیت را از آن شفافیت فاصله داد.

در این میان گمرک نیز از این استثنی مستثنی نشد. رییس کل گمرک که در ابتدای مطرح شدندش خاطره مدیریت خانوادگیش را به یاد آورد از جمله مدیرانی بود که در ابتدا آرامش خیال را در سازمان تحت امرش حاکم کرد.

این تصویر ذهنی از آنجا خلق شد که مهدی کرباسیان فردی دوست داشتنی و متبسم بود و چشم های مهربانش بر هر درد بی درمان دوا، مسعود کرباسیان هم که دقیقا بعد از برادر بزرگ اقتصادبان ایران شد در دور اول ریاستش فردی خوش برخورد بود؛ شاید اولین مسوولی بود که بحث اسکله های خارج کنترل گمرک را مطرح کرد؛ خاطرم هست که در یکی از آخرین مصاحبه هایش گفت که از هفت هزار کیلومتر محیط ایران تنها 200 کیلومتر آن تحت کنترل گمرک است، او صراحت را با متانت هم آمیخت و تبدیل به مدیری مقتدر و دوست داشتنی شد.

زمان چرخید او نیز مانند شیخ الوزرا در این دولت به همان سمت دولت دوم اصلاحات منصوب شد، شروعی که به نظر محکم آغاز شد؛

اما این حلاوت با اولین مصاحبه او سریعا رنگ برگرداند، داستان از آنجا آغاز شد که ظاهرا کرباسیان در خلال این مصاحبه می گوید که می خواهد پوست کارکنان گمرک را بکند، عبارتی که به مذاق خیلی در گمرک خوش نیامد و این ادبیات را نوعی برخورد قهری با قدیمی ترها قلمداد کردند هرچند خود وی هیچ گاه این عبارت را تکذیب و یا اصلاح نکرد اما مشاور عالی او در قالب مصاحبه هایی سعی در توضیح برآمد و منظور آقای رییس را کارکنان متخلف عنوان کرد اما آنچه که بیش از همه برای جامعه مخاطب رییس کل مورد پرسش قرار گرفت زیر پا گذاشتن غالب عملکرد پیشینیان خود بود، نکته ای که به نظر می رسید در دولت تدبیر و امید به یک خاطره تلخ مبدل شده باشد.

رویه ای که از مقام عالی دولت تا سایر کارگزاران دولتی در حوزه اقتصاد از آن خاطره خوشی به یاد ندارند و آن را در حوزه اقتصاد مورد نکوهش قرار داده اند.

مسعود کریاسیان در مصاحبه ای دوران بعد از خود را به فاجعه تشبیه کرد و مدعی شد که در دورانش گمرک ایران پنجمین و پس از او به رتبه 103 در جهان رسید.

هر چند که باز هم او هیچ گاه توضیح فنی در این باره نداد و تعجب بسیاری را برآنگیخت؛ کرباسیان به محض ورود به گمرک هرآنچه در دوران گذشته خود گذشته بود را حداقل در 2 سال پشت سر خود ناکارآمد برشمرد که از آن جمله می توان به بحث گمرک نوین اشاره کرد، او معتقد بود که نظام طراحی شده در پرو�?ه گمرک نوین ناکارآمد است و به همین منظور هم اینگونه وانمود شد که روند این پرو�?ه متوقف شده است.

در دوره عباس معمار ن�?اد این پرو�?ه با همکاری دانشگاه تهران و در قالبی بومی آغاز و قرار بود در 32 زیر پرو�?ه به سرانجام برسد که ظاهرا با مخالفت رییس کل فعلی گمرک متوفف شده بود اما چند روز از این توقف نگذشته بود که سایت رسمی گمرک از قول مسعود کریاسیان اعلام کرد: الكترونيكي كردن گمرك از چند سال پيش مطرح بود كه در چند سال اخير تحت سيستم آسيكودا بوديم كه تعطيل شد و در حال حاضر گمرك الكترونيك در كشور با كمك دانشگاه تهران و به صورت كاملا بومي در حال اجرا است.

البته این بخش از مصاحبه بسیار کوتاه بود و در پایان آن معلوم نشد این دانشگاه تهران که در حال حاضر با گمرک همکاری می کند چه فرقی با آن دانشگاه تهران که در زمان عباس معمارن�?اد با گمرک همکاری می کرد داشت همچنین این نظام بومی که در حال حاضر آمده که منجی گمرک و ذی نفعانش باشد چه فرقی با آن نظام بومی که در زمان عباس معمارن�?اد قرار بود منجی گمرک باشد دارد.

اساسا این پرسش در ذهن ها باقیست که چرا برخلاف رویه دولت، گذشته ستیزی در گمرک رو به رشد است و چرا قرار است بخشی از تاریخ گمرک در کشور کاملا از یادها برود؛ روندی که شاید بهتر باشد با ورود مقام عالی دولت و وزیر اقتصاد به آن پایان داده شود، چرا که بسط آن می تواند زحمات دولت را در آینده لکه دار کند.

البته سایت ایران و جهان علاقمند است در صورت تمایل مسوولین گمرک نسبت به انتشار نظرات رسمی آنان اقدامات لازم را به عمل آورد چرا که معتقد است در صورت برقراری نظام برابر رسانه ای در حوزه اقتصاد است که آرمان های عدالت اقتصادی در کشور به فعلیت می رسد.