«دیگر به حالت ِ کلیشه ای تاریخی بدل شده است که ایران و آمریکا با هم روابطی داشته باشند که حتی دیپلمات هایشان بدون چرخش سر، از کنار هم رد شوند. آن ها بیشتر در زمینه ی کوبیدن یکدیگر تلاش کرده اند تا سازش یک روابط مثبت.»

این تحلیلی بود که هفته نامه تایم در سایت خود از قامت محمد جواد ظریف به تصویر کشید؛ این سایت در ادامه توصیفاتش آورده است که در این اوضاع، محمد جواد ظریف ماموریت وی�?ه ای دارد. فارغ از مدرک تحصیلی اش که دکترای روابط بین الملل از دانشگاه دِنوِر است، فرزندانش نیز متولد آمریکا هستند و انگلیسی اش قدرتمند و شبیه ِ آمریکایی هاست. ردِ پای کوچکی از لهجه ی فارسی اش در انگلیسی حرف زدنش پیداست. سفیر سابق ایران در سازمان ملل، روابط حسنه ای در دوره ی ماموریتش در نیویورک ساخته است.

آن طور که سایت ِ تایم گزارش داده، ظریف یک بار برای مکالمه با یک سناتور آمریکایی به هزینه ی خودش با قطار راهی واشینگتن شد. از پیش از اعلام رسمی وزرا در روز 13 مرداد، ظریف به عنوان گزینه ی اصلی وزارت خارجه مطرح بود. بسیاری همراهی او و روحانی را آغاز گر فصل جدیدی برای گسترش روابط ایران و جهان ارزیابی می کنند.

محمد جواد ظریف خوانساری، 53 ساله، متولد 18 دی ماه 1339 در تهران است. او فارغ التحصیل دبیرستان علوی است. جایی که سیاستمدارن برجسته ای از آن خارج شده اند. آلوارو دِ سوتو یکی از مقامات سابق سازمان ملل می گوید: یک هوش اختصاصی در دیپلمات های ایرانی وجود دارد که بر آمده از تاریخ طولانی و سنت های قدیمی است.

تایم درباره این دیپلمات 53 ساله می نویسد که ظریف خود را به عنوان یک دیپلمات باهوش، خوش استعداد، شیک و مودب در میان سایر کشور ها معرفی کرده است. 

در سال 2003، در تیم حسن روحانی حاضر بود که مسوول مذاکرات هسته ای شده بود، از مذاکره کننده های ارشدی که توانست در آن زمان به توافقی با دولت های غربی برسد. در اجلاس بُن در سال 2001 که برای آینده ی افغنستان برگزار شده بود، ظریف نماینده ی ایران بود. جیمز دابینز، نماینده ی آمریکا در آن اجلاس، سه سال پیش نوشت، که با ظریف چند روز پیاپی در خلال فعالیت های اجلاس بُن، برای صرف صبحانه و کیک و چای، ملاقات کرده و این دو با یکدیگر همکاری خوبی برای ایجاد بستری مناسب برای افغانستان داشته اند که آن را موفق ترین همکاری ایران و آمریکا بعد از انقلاب می نامند.

تایم در تحلیل خود آورده است: در عین حال باید در نظر داشته باشیم که باراک اوباما، تا سال 2016 رییس جمهور است. در واقع 3 سال زمان وجود دارد تا بشود روابط را تا حد قابل قبولی باز سازی کرد. در این میان تحریم های جهانی و خصوصا آمریکا و جمهوری خواهان، این ترس را بوجود می آورد که اگر رییس جمهور بعدی آمریکا از تندروها باشد، این بستر ها چه می شود؟

تایم نوشت که شاید ظریف دیپلماتی باشد که آمریکایی ها بتوانند با او مذاکره کنند. این مذاکره به رفتار های واشنگتن هم بستگی جدی دارد و در همین حال تحریم های جدید کنگره و سنا علامت سوال بزرگی را در همین مسیر قرار داده است. البته بهبود روابط چیزی نیست که کنگره یا سنا بتوانند جلوی آن را بگیرند. شاید یک عکس از دو دیپلمات ایرانی و آمریکایی بتواند خیلی از مسائل را حل کند.

تایم آورده است که در همین حال باید توجه کنیم که این مسئله ی روابط ایران و امریکا از این جهت که مدام نقل محافل است نیز صدمه دیده تا جایی که به یک تابو برای هر دو طرف مانند شده است؛ رفتار آمریکایی ها افراطی تر شده و این برای آنها ضرر بزرگی است. 

آمریکایی ها با رفتار 60 ساله ی خود، چهره ی نا مناسبی برای خودشان ایجاد کرده اند و این نقطه ای است که باید اصلاح شود و ربطی هم به مسئله ی هسته ای ندارد.