نون والقلم و ما یسطرون

در روز جاری شاهد برخورد قهری میان یکی از شرکت های بزرگ بیمه و رسانه ای تخصصی در حوزه بیمه بودیم.

فارغ از جراحی مسائل مبتلا به طرفین و پرهیز از هرگونه قضاوت در این خصوص نویسندگان تخصصی صنعت بیمه لازم می دانند که ضمن درس گرفتن از این رویداد مواردی چند را متذکر شوند؛

1- هیچگاه برخورد قهری و قضایی نمی تواند جایگزینی مناسب برای تعاملات حقیقی و حقوقی میان اشخاص باشد.

2- مشروعیت رسانه تخصصی نه ازبرای اخذ مجوز از وزارت خانه ذی ربط است، بلکه نگرش و جایگاه تخصصی اوست که به رسانه مشروعیت می بخشد.

3- تعامل مدبرانه و حرفه ای روابط عمومی ها همواره در مقامی اولا چاره ساز مدیریت بحران های رسانه ای است و بهره‌جستن از این پتانسیل همواره سبب ارتقا اعتبار و منزلت نزد طبقات مختلف مخاطبین هر سازمان است.

4- سپردن تعاملات رسانه ای به معاونت حقوقی همواره به عنوان آخرین قدم در سازمان بوده و الزاما سبب اصلاح فرآیند تعاملی سازنده نخواهد بود، چراکه اساسا نگرش حاکم بر فضای آن معاونت بر سازش و تعامل بنا نهاده نشده است.

5- شرکت ها و بنگاه هایی مانند بیمه به اندازه تمام نمایندگان، شعب و کارکنان روزنه به بیرون از سازمان دارند، بنابراین به نظر می رسد که این سفیران برند پتانسیل مناسبی در خدمت بنگاه برای برقراری حس دوستی و افزایش مشارکت با مخاطب هستند و در این میان رسانه ها به عنوان مترجمان این میز دوستی می توانند ابزاری خلاقانه در افزایش کارایی، اثربخشی و شفافیت سازمانی قرار گیرند.

6- امیدآن می رود که در آینده ای نه چندان دور نگرش تخصصی در رسانه ها از یک سو و فرهنگ رسانه ای و سازمانی شرکت ها از سوی دیگر به حدی از بلوغ برسد که برای ایجاد تفاهم و تعادل در فرآیند ارتباطات نیازی به استفاده از قوه قهری نباشد.

                                                                                                          با احترام به کلیه جامعه ی صنعت بیمه

                                                                                                         جمعی از نویسندگان تخصصی حوزه بیمه