گروه سایبان - در روزهای اخیر تب کناره گیری بازنشستگان از پست های دولتی بسیار داغ شده است و در کلیه صنایع بحث کناره گیری مسئولین بازنشسته از صندلی های مدیریتی است تا جایی که مهدی کرباسیان برادر وزیر اقتصاد از مدیرعاملی ایمیدرو در وسط یک کنفرانس مطبوعاتی کناره گیری کرد و رئیس کل جدید بیمه مرکزی هم در کنفرانس مطبوعاتی اش اعلام کرد تا بازنشستگی چند سال فاصله دارد.

اما اگر قرار است این مدیران از صندلی های دولت کنار روند در صنعتی مانند بیمه چه کسانی قرار است مسئولیت ها را به عهده گیرند؟

در سال های اخیر خروج نیروهای انسانی جوان از بدنه تنها بیمه دولتی کشور شتاب بیشتری گرفته است و شرکتی در بخش خصوصی وجود ندارد که چند تن از این نیروها را در دست و بال نداشته باشند! خصوصا اینکه اگر در راس مجموعه هم مدیر دولتی مامور قرار گرفته باشد که باید برای نیروهای سراریز به بخش خصوصی اتوبوس هم کرایه کرد و نمونه آن در صنعت بیمه کم نیست.

حاصل این خروج این است که بدنه مدیریتی تنها بیمه دولتی کشور از وجود افراد جوان و خوش فکر خالی شده است در حالی که حضور آنها در شرکت اصلی قطعا سبب تقویت و توانمندی هرچه بیشتر خواهد بود.

اما این خروج برای بخش خصوصی نیز پیامد دیگری دارد وآن صادرات تفکر دولتی به این بخش است. همان تفکر محافظه کار و زمانبر که تقریبا با معنی ارزش افزوده، بهینه سازی و ... احتمالا بیگانه است.

آسیب دیگر بخش خصوصی عمرهای کوتاه مدیریتی است چراکه این بازار عرضه و تقاضا سبب میشود که در سویی که تقاضای بالاتری پیدا شود عرضه هم به آن سمت سرازیر شودو حاصل آن شرکت های آسیب دیده، برنامه های نیمه کاره رها شده و هزینه هایی است که از جیب بیمه گذاران و سهام داران می رود.

به نظر می رسد برای نظارت اثربخش تر باید به این موضوع جدی تر پرداخت و همزمان با سوت پایان برای بازنشستگان سوت بازگشت را هم برای مامورین دولتی به صدا درآورد.